Posted by : a
Monday, November 18, 2013
හද තුල ඉපදී හද තුල මියැදුන
මෙලොව එළිය දකිනට පින් මදි වුන
සෙනෙහෙ නැමති දෙව්දුව සතපන්නද
හිමියනි ඔබ ඔය තොටිලි තනන්නේ
මගෙ හද ගැබ ඇ ට සුවයක් නොවුනිද
නුඹෙ රැකවරණය අඩුවක් දැනුනිද
එන්නට යන ලොව ගැන බිය හිතුනිද
ඇය කිසිදා නෑ එළිය දකින්නේ
දැනගත් දා ඇය හදට වැඩිය වග
මතකද අප මැව් සිහින අහස් ගැබ
හිමියනි දැනුනා ඇය මියගිය බව
නුඹ තවමත් නෑ එය අදහන්නේ
ඇය රැක ගන්නට අපට වරම් නැති
හීන දරන්නට දැන් හිත ඉඩ මදි
පෙර බවයකදිත් මෙලෙසම වෙන්නැති
මම ආයෙත් නෑ සෙනෙහෙ දරන්නේ
මේකෙ අරුත හරියටම තේරෙන්නෙ දැනුයි.
ReplyDelete